Διαταραχές Σίτισης σε παιδιά

Υπολογίζεται ότι αγγίζουν περίπου το ποσοστό του 25 % σε τυπικής ανάπτυξης παιδιά και το 80% σε παιδιά με νευροαναπτυξιακές διαταραχές (Manikam & Perman, 2000). Σε ένα ποσοστό 3-10% ενδέχεται να αποβούν κλινικά εξαιρετικά σοβαρές αν δεν υπάρξει έγκαιρη και στοχευμένη παρέμβαση (Kerwin, 1999), και μόνο το 8% των προβληματικά σιτιζόμεων μπορεί να εμφανίσει ανάκαμψη χωρίς την παροχή θεραπευτικής παρέμβασης (Cardona Cano et al., 2015).

Τον Οκτώβριο του 2021 το U.S Centers for Disease Control and Prevention (CDC) ενέκρινε επισήμως ως νέα διάγνωση την Παιδιατρική Διαταραχή Σίτισης στην τελευταία έκδοση του ICD-10 δίνοντας τον εξής ορισμό:

"Διαταραχή της από στόματος πρόσληψης τροφής θρεπτικών συστατικών, ακατάλληλη για την ηλικία του παιδιού, που διαρκεί τουλάχιστον 2 εβδομάδες και σχετίζεται με 1 ή περισσότερα από τα παρακάτω:

• Ιατρική δυσλειτουργία (καρδιο-αναπνευστική λειτουργία κατά τη σίτιση, λοιμώξεις κ.α.)
• Διατροφική δυσλειτουργία (ελλιπής θρέψη, ελλείψεις συστατικών, εξάρτηση από συμπληρώματα)
• Δυσλειτουργία δεξιοτήτων σίτισης (στοματοκινητικές και αισθητηριακές λειτουργίες)
• Ψυχοκοινωνική δυσλειτουργία (σχέση σίτισης, συμπεριφορές, ψυχοσυναισθηματικά θέματα)" (Goday et al, 2019).

Πιο συνήθεις κωδικοί σύμφωνα με το ICD-10:

R63.31: Παιδιατρική διαταραχή σίτισης οξεία (έναρξη μικρότερη των 3 μηνών)

R63.32: Παιδιατρική Διαταραχή χρόνια (πάνω από 3 μήνες)

R63.39: ‘Αλλες δυσκολίες σίτισης

Red flags/Κώδωνες του κινδύνου που πρέπει να κινητοποιήσουν τους γονείς για περαιτέρω διερεύνηση και αξιολόγηση σίτισης του παιδιού τους:

• κλαίει/πετάει κάτω τα φαγητά
• αποστροφή/αποφυγή κατηγορίας φαγητών
• συχνά περιστατικά πνιγμού, εμετών και λοιμώξεων του αναπνευστικού
• εντάσεις στην οικογένεια
• ιστορικό γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης
• συνεχής απώλεια βάρους ή δυσκολία πρόσληψης βάρους
• λιγότερο από 20 φαγητά στη διατροφή του παιδιού

Χρησιμοποιούνται διάφοροι όροι προκειμένω να οριστεί η σιτιστική συμπεριφορά ενός παιδιού, με τους επικρατέστερους να είναι Επιλεκτικός στο φαγητό-Προβληματικός στο φαγητό. Η σιτιστική διαδικασία ανάμεσα στις δύο κατηγορίες Διαταραχών Σίτισης διαφοροποιείται όσον αφορά την ποσότητα του φαγητού, την ποιότητα σχέσης με το φαγητό και γενικότερα τις συμπεριφορές κατά την διάρκεια των γευμάτων.

Παρακάτω θα βρείτε σε μορφή pdf έναν συγκεντρωτικό πίνακα με τα χαρακτηριστικά της κάθε ομάδας.

Ιωάννα Μπαχά

Λογοθεραπεύτρια, PGDip, MSc-SLT

SOS Trained Feeding Therapist

Βιβλιογραφικές Αναφορές

Cardona Cano, S., Tiemeier, H., Van Hoeken, D., Tharner, A., Jaddoe, V. W., Hofman, A., Verhulst, F. C., & Hoek, H. W. (2015). Trajectories of picky eating during childhood: A general population study. The International journal of eating disorders, 48(6), 570–579. https://doi.org/10.1002/eat.22384

Goday, P. S., Huh, S. Y., Silverman, A., Lukens, C. T., Dodrill, P., Cohen, S. S., Delaney, A. L., Feuling, M. B., Noel, R. J., Gisel, E., Kenzer, A., Kessler, D. B., Kraus de Camargo, O., Browne, J., & Phalen, J. A. (2019). Pediatric Feeding Disorder: Consensus Definition and Conceptual Framework. Journal of pediatric gastroenterology and nutrition, 68(1), 124–129. https://doi.org/10.1097/MPG.0000000000002188

Kerwin M. E. (1999). Empirically suppotred treatments in pediatric psychology: severe feeding problems. Journal of Pediatric Psychology, 24(3), pp. 193-214. https://doi.org/10.1093/jpepsy/24.3.193

Levine, A., Bachar, L., Tsangen, Z., Mizrachi, A., Levy, A., Dalal, I., Kornfeld, L., Levy, Y., Zadik, Z., Turner, D., & Boaz, M. (2011). Screening criteria for diagnosis of infantile feeding disorders as a cause of poor feeding or food refusal. Journal of Pediatric Gastroenterology and Nutrition, 52(5), 563–568. https://doi.org/10.1097/MPG.0b013e3181ff72d2

Manikam R. & Perman J. A. (2000). Pediatric feeding disorders. Journal of Clinical Gastroenterology, 30(1). https://doi.org/10.1177/088453360001500608

Το παρόν συντάχθηκε και δημιουργήθηκε από την Ιωάννα Μπαχά (Ιανουάριος 2023).